เมื่อวานผมไปงานหนังสือ
ทำให้ผมนึกถึงเหตุการณ์ "สำคัญ" ซึ่ง "เปลี่ยนชีวิต" ผมโดยสิ้นเชิง!
และเหตุการณ์เดียวกันนี้ ทำให้เพื่อนผมคนนึงมีชีวิต อยู่ที่เดิม!
ด้วยคำพูดเพียงคำเดียว ว่า "เดี๋ยวดูก่อน"
----
เรื่องมีอยู่ว่า..
เมื่อปีที่แล้วช่วงเวลาประมาณนี้
ผมซึ่งเคยอยากออกหนังสือมานานแล้ว
ปีที่แล้วในงานหนังสือ ผมเห็นประกาศงานสัมมนา "คอร์สเขียน" ของคุณบัณฑิต อึ้งรังษี
ผมใช้เวลาตัดสินใจอยู่พอสมควร เพราะราคามันหลายหมื่นบาท
ในที่สุดผมก็ "ตัดสินใจ" ลงสมัคร
เพราะผม เชื่อว่า คอร์สนี้เปิดมาเพื่อผม
บุคคลระดับโลก ที่เขียนหนังสือ bestseller มาแล้วไม่รู้ตั้งกี่เล่ม
จะมาสอนการเขียนให้กับผม!
ถ้าผมพลาดงานนี้... แล้วจะไปเริ่มอีกทีเมื่อไหร่
ผมเลยตัดสินใจ! ลงสมัครทันที (พร้อมกับอีก 3 คอร์ส รวมๆ เกือบครึ่งแสน)
เมื่อผมลงแล้ว ผมก็นึกได้ว่า เพื่อนผมคนนึง อยากออกหนังสือเช่นเดียวกัน
วันนั้นผมเลยโทรไปชวน ให้มาลงสมัครด้วยกัน!
คำตอบที่ได้ยิน เค้ากลับตอบมาว่า
โห้ย คอร์สอีกตั้งนาน! (คอร์สประมาณเดือน มิ.ย. แต่วันที่ผมถามคือ เดือน เม.ย.)
ยังไม่รู้เลยว่าจะว่างป่าว? เดี๋ยวดูก่อน! เอาไว้ใกล้ๆ ค่อยว่ากันอีกที....
.
วันนั้นผมตั้งคำถามกับตัวเองในใจ...
ถ้าสิ่งนั้นมันคือความฝัน!
ถ้าสิ่งนั้นมันคือเป้าหมาย!
ทำไมเรามักชอบ ให้เป้าหมายของเราหลีกทางให้อย่างอื่น???
กี่ครั้งแล้วที่เรา มักพูดว่า
เดี๋ยวดูก่อน... ถ้ามีเวลา จะศึกษาการลงทุน
เดี๋ยวดูก่อน... ถ้าไม่ได้ไปไหน จะไปออกกำลังกาย
เดี๋ยวดูก่อน... ถ้าไม่ติดอะไร จะไปกินข้าวกันพร้อมหน้าพร้อมตา
แล้วเราก็ไม่เคยได้ทำ แล้วเราก็ไม่เคยได้ ให้เวลากับสิ่งที่สำคัญในชีวิตเราสักที!
สำหรับผม อะไรที่เป็นเป้าหมาย อะไรที่เป็นความฝัน
ผมจะ "ตัดสินใจ" ทำทันที แล้วให้ "อย่างอื่นหลีกทาง"
วันที่ผมสมัคร ผมไม่รู้หรอกว่าเดือน มิ.ย. ผมจะว่างไหม จะติดอะไรรึเปล่า?
แต่ที่ผมรู้คือ... ถ้าไม่ถึงขั้น คอขาดบาดตาย ผมจะให้มัน "หลีกทาง" ความฝันการเป็นนักเขียนของผมแน่ๆ!
สุดท้าย... ผ่านคอร์สนั้นมา ถึงวันนี้ประมาณ 8 เดือน
ผมเปิดเพจ เขียนทุกวัน จน Content ของผมไปถึงคนกว่า 13,000 คน
ผมได้มีโอกาสเป็น producer ให้กับ 3 Box set ใหญ่ของคุณบัณฑิต อึ้งรังษี
ผมมี sBook - เพื่อสร้างสังคมแห่งความเป็นไปได้
ผมมีสัมมนา ตั้งเป้าให้ทะลุ The meeting - สัมมนาที่จะทำให้คนมีเป้าหมาย!
ผมมี Coaching program ที่จะเจาะลึก ลักษณะเฉพาะแต่ละคน เพื่อให่เค้าหาเจอ สิ่งที่ชอบ สิ่งทีใช่ได้ด้วยตัวเอง!
ทั้งหมดนี้ เกิดขึ้นในระยะเวลา 8 เดือน!
ในขณะที่ เพื่อนผมคนที่บอกว่า "เดี๋ยวดูก่อน"
วันนี้ก็ยังคง "เดี๋ยวดูก่อน" แล้วก็ยังได้แค่บอกว่า อยากเป็นนักเขียน อยู่เท่านั้น!
---
ฝากถึงทุกคน
อะไรที่เป็นความฝัน อะไรที่เป็นเป้าหมายของชีวิต
"ตัดสินใจ" ให้ความสำคัญมันเป็น "อันดับแรก"
อย่างอื่น "หลีกทาง" ไปให้หมด!
ไม่เช่นนั้น คนที่ดับฝันเราไม่ใช่ใคร!
ก็คือคนที่พูดคำว่า "เดี๋ยวดูก่อน" นั่นเอง!
ความฝัน หลีกทาง!
หรือ อย่างอื่น หลีกทาง!
เลือกกันครับ!
อรุณสวัสดิ์ครับ
Un+Chirdpong (อั๋น เชิดพงษ์)
Search